هنگام ساختن یک تقویت کننده ی قدرت فرکانس بالا با «ماسفت»، همیشه این مشکل خودنمایی می کند که چگونه یک سیم تابیده ی چندرشته ی تمیز بپیچیم؟ از چنین سیم هایی مثلاً در ساخت «ترانسفورماتورهای باند پهن» استفاده می شوند
هسته های فرّیت، چه در مدارهای فرکانس بالا و چه در منبع های تغذیه و مبدّل های ولتاژ، در بیش تر اوقات از دو تکه تشکیل شده اند. این دو نیمه ی فریتی با لایه ای از چسب به یکدیگر چسبانده شده اند. چسبی که بسیار محکم است، طوری که در تلاش برای جدا کردن تکه های فریت، فریت می شکند، اما محل چسب خوردگی از هم باز نمی شود! در اینجا راه حل خوبی برای این کار ارایه می شود
در کنار استفاده در سامانه های تلفن همراه و مودم های بی سیم، رادیوآماتورها از آنتن های هلیکس در باند VHF و بالاتر برای دریافت و ارسال سیگنال های مخابرات فضایی مانند سیگنال ماهواره های هواشناسی و سامانه ناوبری جهانی یا GPS بهره گیری می کنند. تطبیق این آنتن ها با خط انتقال موضوع این مطلب کوتاه است
دانه های فریتی دوسوراخه (بالون دوسوراخه) اصولاً برای پیچیدن «ترانسفورماتورهای باند پهن فرکانس بالا» مورد استفاده قرار می گیرند. این نوع ترانسفورماتورها وظیفه دارند تا امپدانس ها را تبدیل کنند و/یا مدارهای فرکانس بالا را از نظر گالوانیک (جریان DC) از هم جدا و عایق سازی کنند
«سیم پیچ صاعقه»، «سیم پیچ مولّد جرقه» و «قرقره ی رومکُورف» برخی از نام های یک وسیله ی الکتریکیِ تاریخی هستند که به کمک آن و با استفاده از پدیده ی خودالقایی در روزهای نوجوانی دانش و صنعت الکترونیک، پالس های ولتاژ بالا تولید می شد
«ترانس جرقه» یا «کوئل» خودرو برای آتش زدن مخلوط گازی سوخت-هوا در وسایط نقلیه با موتور انفجاری به کار می رود. کوئل ها در خودرو (و موتوسیکلت) از طریق مکانیسم توزیع کننده به «شمع های جرقه زن» وصل می شوند. میانگین ولتاژ خروجی کوئل ها در حدود 20 کیلوولت قرار دارد. البته می توان ولتاژهایی تا بیش از 100 کیلوولت نیز از کوئل خودرو دریافت کرد