.
.
این ساده ترین شارژر خودکار باتری خودرویی (سرب-اسیدی) در دنیاست! این مدار فقط از 6 افزاره ی الکترونیکی تشکیل شده که به یک آداپتور 12 ولت وصل می شود. این آداپتور باید بتواند در حالت «بی باری» بیش از 15 ولت DC تولید کند (که اغلب آداپتورهای 12 ولت همین طور هستند). راه های دیگر که می توانند جایگزین آداپتور باشند، استفاده از یک ترانسفورمر 15 ولت و یا یک ترانسفورمر جفت 15 ولت (15 – 0 – 15) است که نحوه ی استفاده از آنها در این مدار در کنار مدار اصلی ترسیم شده اند.
جزییات رله و ترانزیستور خیلی اهمیتی ندارند. پتانسیومتر 1 کیلواهمی باید طوری تنظیم شود که روی 13/7 ولت رها کند.
برای بهبود دادن ولتاژ های «گیرش» و «رهاسازی» رله می توان مقاومت 10 کیلواهم را با یک زینر 12 ولتی جایگزین کرد. اثر این زینر می تواند از سری بستن دو زینر 6 ولت یا ترکیبی از دیودهای معمولی (هر عدد 0/6 ولت افت ولتاژ) به دست آید.
آداپتور می تواند از نوع 300 میلی آمپری، 500 میلی آمپری یا یک آمپری باشد. نرخ جریان لازم به توان باتری زیر شارژ بستگی دارد. برای یک باتری ژل 1/2 آمپر ساعت، جریان شارژ باید 100 میلی آمپر باشد. البته، این شارژر طوری طراحی شده تا سلامت باتری را حفظ کند و جریان شارژ را در چنان زمان کوتاهی به باتری می دهد که در فرآیند شارژ مقدار جریان هیچ نقش مهمی بازی نخواهد کرد.
اگر با این مدار یک باتری کاملاً خالی 12 ولتی را شارژ می کنید، جریان نباید بیش از 100 میلی آمپر باشد. برای یک باتری 7 آمپر ساعتی جریان می تواند 500 میلی امپر باشد و برای یک باتری بزرگ تر جریان 1 آمپر هم قابل استفاده است.
.
.
تنظیم مدار
شارژر را به یک باتری وصل کنید و یک ولتمتر دیجیتالی را در دو سر باتری ثابت نگه دارید. پتانسیومتر 1 کیلواهم را چنان تنظیم کنید که درست روی 13/7 ولت رله باز شود. حالا یک مقاومت 2 وات 100 اهمی را به دو سر باتری وصل کنید و همزمان افت ولتاژ باتری را زیر نظر داشته باشید.
هنگامی که ولتاژ باتری به حدود 12/5 ولت کاهش پیدا کرد، مدار شارژر باید روشن شود. این ولتاژ اهمیت فوق العاده ای ندارد و مقدار آن «هیسترزیس» مدار را نشان می دهد و توسط مقدار بار کلکتور ترانزیستور تعیین می شود.
خازن 22 میکروفاراد از لرزش رله وقتی که یک مصرف کننده به باتری در حال شارژ وصل باشد، جلوگیری می کند. با بالا رفتن ولتاژ باتری، جریان شارژ کاهش می یابد و درست کمی پیش از رها شدن رله، رله شروع به لرزیدن می کند، به طوری که گویا ولتاژ دایماً در حال کم و زیاد شدن باشد. خازن 22 میکروفاراد از این «جیک جیک کردن» رله پیش گیری می کند.
برای افزایش دادن هیسترزیس: به عبارت دیگر، کاستن از ولتاژ قطع مدار. برای این کار یک مقاومت 270 اهمی به دو سر بوبین رله اضافه می شود. این کار باعث افزایش جریان لازم ترانزیستور برای راه اندازی رله می شود و در نتیجه فاصله ی میان دو نقطه ی کاری مدار بیشتر می شود. نقطه ی جذب رله در پتانسیومتر باید بالاتر برده شود و شما دوباره پتانیسومتر را تنظیم خواهید کرد، اما نقطه ی رهایی همان که بود باقی می ماند و نتیجه این است که فاصله ی میان دو نقطه ی گیرش و رهاسازی وسیع تر می شود.
در مدار ما، با حضور مقاومت 270 اهمی موازی با بوبین رله، ولتاژ وصل 11/5 است.
یک نکته: به دیودی موازی با رله (دیود هرزگرد) احتیاج نیست زیرا ترانزیستور هیچ گاه به طور کامل به حالت قطع نمی رود و در نتیجه هیچ پالس نیروی الکتروموتوری در بوبین رله ایجاد نمی شود.
.
.
لینک های مفید:
باتری های ساخت صنایع الکترونیک فاران
شرکت نیرو گستر خراسان، تولیدکننده باتری های سرب-کلسیوم
.
.
مطالب مرتبط:
نگهبانی برای حفاظت از باتری خودرو
وقتی که دست ها یکدیگر را می شویند یا یک مدار خوب شارژر باتری خودرو
چند کلمه در مورد عمر مفید رله ها
.
.
|
www.etesalkootah.ir || 2015-09-04 © 2015 www.etesalkootah.ir © All rights reserved. تمامی حقوق برای www.etesalkootah.ir محفوظ است. بیان شفاهی بخش یا تمامی یک مطلب از www.etesalkootah.ir در رادیو، تلویزیون و رسانه های مشابه آن با ذکر واضح "اتصال کوتاه دات آی آر" بعنوان منبع مجاز است. هر گونه استفاده کتبی از بخش یا تمامی هر یک از مطالب www.etesalkootah.ir در سایت های اینترنتی در صورت قرار دادن لینک مستقیم و قابل "کلیک" به آن مطلب در www.etesalkootah.ir مجاز بوده و در رسانه های چاپی نیز در صورت چاپ واضح "www.etesalkootah.ir" بعنوان منبع مجاز است. |
محمدحسین
