«سیم پیچ صاعقه»، «سیم پیچ مولّد جرقه» و «قرقره ی رومکُورف» برخی از نام های یک وسیله ی الکتریکیِ تاریخی هستند که به کمک آن و با استفاده از پدیده ی خودالقایی در روزهای نوجوانی دانش و صنعت الکترونیک، پالس های ولتاژ بالا تولید می شد
این دسته از خازن ها سیگنال های اختلالی دارای فرکانس بالا را جذب خود کرده و آنها را از مسیر خود به «زمین دستگاه» (شاسی) یا «خط زمین» (ارت) منتقل می کنند، و یا آنها را اتصال کوتاه می کنند و به این ترتیب اختلالات الکترومغناتیسی را سرکوب و راه عبور آنها را به قسمت های دیگر مدار می بندند و مسدود می کنند